Home » Winkel » Orgel Benelux » Dudelange

Dudelange

15,90

Laure Dermaut in Dudelange

Artikelnummer: AMP 11213 Categorie: Tags: , ,

Omschrijving

Gabriël Verschraegen (1919-1981)

  1. Toccata in h-klein
  2. Scherzo opus 2

Edgar Tinel (1854-1912)

(Sonate in g-klein opus 29)

  1. Allegro con moto
  2. Andante sostenuto
  3. Allegro moderato

Camil van Hulse (1897-1988)

(Symphonia Elegiaca for organ opus 83)

  1. De Dood
  2. Het laatste Oordeel
  3. Goddelijke Barmhartigheid
  4. Laatste Zielesangst
  5. Berusting in Gods Wil

Laure Dermaut

Flemisch Organworks on the Stahlhuth/Jahn organ St. Martin Dudelange

Product video

Ons buurland België heeft in de geschiedenis van het orgel altijd een belangrijke rol gespeeld. Niet alleen de orgelklas van Jaques Nicolas Lemmens (1823-1881) aan het Brussels Conservatorium trok destijds internationaal de aandacht; het land bracht ook bekende orgelcomponisten voort. De bekendste hiervan is de in Luik geboren César Franck (1822-1890). Met deze feiten vestigde België zich definitief op de Europese orgelkaart. Het later opgerichte en naar Lemmens vernoemde instituut École de musique religieuse – dat vandaag de dag gevestigd is in Leuven – trekt nog steeds studenten van over de hele wereld. Op naar Belgische orgelromantiek in Luxemburg.

Laat ik beginnen (met) te zeggen dat ik het verschijnen van deze cd een warm hart toedraag. Niet alleen zijn alle geprogrammeerde orgelwerken tot nog toe onbekend, ze mogen er ook nog eens zijn! Gabriël Verschraegen en Edgar Tinel zijn denk ik nog wel redelijk bekend als componist (hoewel ik me afvraag in hoeverre); hun werken zijn dat echter minder. De naam Camil van Hulse zal velen weinig tot niets zeggen. Deze in Sint-Niklaas (B) geboren componist die nog les kreeg van Edgar Tinel, verhuisde in 1923 naar Tucson in Arizona (USA) waar hij onder andere als componist een grote bekendheid opbouwde. Ook zijn werk, dat in de verte nog refereert aan Flor Peeters, mag er absoluut zijn.

Zonder nog maar één noot beluisterd te hebben, was ik in principe al overtuigd van dit schijfje. Dat is best bijzonder, want dat overkomt me niet vaak. Wil je vandaag de dag een orgel-cd uitbrengen, dan moet het één iets toe te voegen hebben en twee moet er visie uit spreken. Deze cd voldoet mijns inziens aan beide voorwaarden. Nog een derde bijkomstigheid is dat de vertolker een (nog) onbekend persoon is in de orgelwereld. Haar naam is Laure Dermaut (1982) en ze is afkomstig uit Deinze. Haar brede inzet blijkt meteen al uit haar cv. Ze studeerde viool, altviool, cello, piano, orgel en klavecimbel aan de muziekacademies van Menen, Roeselare en Ieper. In de categorie viool won ze enkele prestigieuze prijzen. Vanaf 2006 concentreerde ze zich op het orgel en volgde ze onder meer lessen aan het Rotterdams Conservatorium bij Ben van Oosten. Meteen al bij de opening van de cd met de Toccata van Verschraegen zit ik op het puntje van mijn stoel. Wat een lef en wat een orgel! Heel fraai is ook de vertolking van de Orgelsonate in g-klein, opus 29 van Edgar Tinel waarin ze een juiste balans weet te vinden tussen lyriek enerzijds en spanning anderzijds. Het booklet vermeldt dat het hier om een sonate gaat die getuigt van groot vakmanschap. Dermaut weet er uitstekend raad mee.

De grote verrassing van deze schijf is echter de ruim veertig minuten durende Symphonia Elegiaca for organ, opus 83 van Camil van Hulse. Van Hulse schreef dit werk als postume hulde aan Bernard R. La Berge, een Amerikaanse impresario. Het betreft een programmatische symfonie die opgebouwd is rond Gregoriaanse thema’s uit de Requiemmis. Zowel muzikaal als thematisch bezit het werk sterke overeenkomsten met de Symphonie-Passion van Marcel Dupré. De titels van de vijf delen spreken al voor zich. Dermaut houd een gloedvol pleidooi voor deze muziek. Niet alleen haar aanpak getuigt  van visie, ik ben ook onder de indruk van haar spel en registratiekunst (kijkt u maar even naar het filmpje onder aan deze pagina; ijzeren zelfdicipline!). Dit orgel lijkt veel gezichten te hebben. Haar manier van presenteren is ook de mijne. Deze 30-jarige jongedame – die momenteel een masteropleiding volgt bij Ignace Michiels – geeft met deze eerste cd een uitstekend visitekaartje af.

De zwart-witte lay-out is enigszins eigenwijs vormgegeven met op de achtergrond een vervaagde foto van de organiste. In het booklet vinden we goede informatie over de gespeelde werken en hun achtergronden alsook de dispositie van het inmiddels zeer bekende Stahlhuth/Jahn-orgel. De opname, een mooie mix tussen directheid en ruimtelijkheid, laat weinig te wensen over. Dit smaakt absoluut naar meer. Hopelijk gaan we nog veel van Laure Dermaut horen!

Een voortreffelijke productie!